ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Το παρόν σε απάντηση ορισμένων που θέλουν να καταργούν κομμάτια της ιστορίας ώστε να επιτίθενται εκ του ασφαλούς. Η καταδίκη του Σωκράτη δείχνει περίτρανα ότι στην αρχαιότητα μπορούσε κανείς να πεθάνει για θρησκευτικά αδικήματα ή προσθήκη νέων θεοτήτων , διάφορων της πόλης-κράτους άσχετα αν πίσω από την καταδίκη του υπήρχαν κι άλλες σκοπιμότητες. Εξάλλου όσο κι αν επιμένουν για το αντίθετο οι Εθνικοί, ο Σωκράτης καταδικάσθηκε με θρησκευτικές κατηγορίες κι όχι με πολιτικές κι αυτό είναι και το σημαντικότερο που πρέπει να καταλάβουμε εδώ. ( Το κείμενο είναι από τα Ιστορικά της ελευθεροτυπίας της 7/06/2001 με ορισμένους πρόσθετους συλλογισμούς)

 

 

«Ο Σωκράτης» (Πηγή Φώτο: Περιοδικό Strange, τεύχος 64, άρθρο «Η αλήθεια για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους», Παντελής Γιαννουλάκης, σελίδα 36)

Ο Σωκράτης , υιός του γλύπτη (λιθοξόου) Σωφρονίσκου και της μαίας Φαιναρέτης , γεννήθηκε στην Αθήνα στον Δήμο Αλωπεκής το 470 π.Χ.

 

 

Οι Εθνικοί ενώ από την μία προσπαθούν να πλήξουν τους Χριστιανούς - Χριστιανισμό για ανθελληνικό πνεύμα από την άλλη προσπαθούν με πλήθος θεωριών να αποτινάξουν τις κατηγορίες που βαραίνουν την θρησκεία τους στους αρχαίους χρόνους για οπισθοδρομισμό ενάντια σε πλήθος σοφών της κλασικότητας , προσπαθώντας να εμπερικλείουν τους τελευταίους αποκλειστικά στον Εθνισμό. Πέφτουν έτσι σε πλήθος αντιφάσεων καταργώντας την ορθολογική , πάνω στην οποία βασίστηκε και η Ομηρική - Ολύμπια πίστη. Αναλύοντας παρακάτω την ζωή του Σωκράτη ο καθένας που έχει απλή λογική μπορεί κάλλιστα να καταλάβει προς τα πού τείνει περισσότερο ο Σωκράτης. Στην πολυθεΐα ή στον μονοθεϊσμό; Επίσης θα φανούν και τα ελληνικά στοιχεία των σκέψεών του μέσα στον ελληνικό Χριστιανισμό - Ορθοδοξία που μακρά απέχουν εκείνων του Εθνισμού. Στενοχωριόνται οι Εθνικοί που δυστυχώς γι’ αυτούς δεν μπορούν να εντάξουν όλους τους αρχαίους μέσα στην δική τους θρησκευτική πίστη. Τι να κάνουμε…εκείνοι οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν ανοιχτά μυαλά και σκέψη. Κάποιοι νέοι απόγονοί τους πάσχουν από μάλλον αρτηριοσκληρωτικό , θα μπορούσε να πει κανείς , πνεύμα. Ο συσχετισμός Σωκράτη - Ιησού είναι απαράμιλλος.

 

Κοιτώντας καλύτερα την ιστορία θα δούμε ότι ο Σωκράτης παρόλο ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος είχε πάρα πολύ δραστήριο πνεύμα και προσπαθούσε να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους το οποίο και εξελάμβανε σαν ειδική εντολή που του δόθηκε από τον Θεό. Λέει ο Ξενοφώντας «Αυτός αεί περί των ανθρωπείων διελέγετο , σκοπών , τι καλόν , τι αισχρόν , τι ευσεβές , τι ασεβές , τι δίκαιον , τι άδικον , τι σωφροσύνη , τι μανία , τι ανδρεία , τι δειλία , τι πόλις , τι πολιτικός , τι αρχή ανθρώπων , τι αρχικός ανθρώπων» (Απομν. Α’ α , 16). Κάτι παρόμοιο με τις κατηγορίες και το κριτικό πνεύμα του Χριστού ενάντια στο Φαρισαϊσμό. Ο Σωκράτης κατά την διδασκαλία του συναναστρέφονταν με τους νέους γι αυτό και έπειτα κατηγορήθηκε ότι «τους νέους διαφθείρει».

 

 

 

Αρκετοί καλόγεροι σήμερα , που διακηρύττουν και βιώνουν τις ίδιες αρχές με τον Σωκράτη , γίνονται παραλήπτες του γιουχαΐσματος των Εθνικών μόνο και μόνο επειδή είναι Χριστιανοί . Από αυτό καταλαβαίνει κανείς ότι τους φανατικούς Εθνικούς δεν τους ενδιαφέρουν οι «αξίες» αλλά τους ενδιαφέρει σε ποια θρησκευτική παράταξη ανήκουν τα «πρόσωπα» που τις διαδίδουν. Η Ορθοδοξία αντιθέτως ένταξε ακόμη και στο Αγιολόγιο της άνδρες με σοφία που έζησαν προ Χριστιανισμού. Χριστιανοί να ενταχθούν στο Ηρώο του σημερινού Εθνισμού είναι αδύνατο διότι ο σημερινός Εθνισμός είναι στείρος και κουτσουρεμένος και επί συνόλου Αντίχριστος Σημ: αρνείται τον Υιό του Θεού Χριστό ως Θεό.

 

 

 

Ο Σωκράτης δίδασκε ότι η αρετή ταυτίζεται με την σοφία που απ’ αυτήν απορρέουν όλες οι άλλες αρετές , γιατί αυτές είναι το υπέρτατο αγαθό και την αντιπαρέβαλε στα αγαθά που φάνταζαν αξιοζήλευτα στη λαϊκή συνείδηση : την ομορφιά , τον πλούτο , τη δύναμη , τη σωματική αλκή , τις ηδονές των αισθήσεων κ.λ.π. Ποιος αμφισβητεί άραγε την ομοιότητα του λόγου του Χριστού «πολλοί όμως πρώτοι θέλουσι είσθαι έσχατοι, και οι έσχατοι πρώτοι» κατά Μαρκον ι-31, και του περίφημου Σωκράτη; ο αντιθέτως ο φυσιοκεντρισμός του Εθνισμού μάλλον βρίσκεται μακριά από αυτόν. Φανταστείτε έναν καλόγερο σήμερα που θα διεκύρηττε τις ίδιες αρχές με τον Σωκράτη , τι γιουχάισμα θα λάμβανε από τους Εθνικούς μόνο και μόνο επειδή είναι Χριστιανός , πράγμα που έχει γίνει πλείστες φορές και ιδίως στα διάφορα φόρουμ. Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι τους φανατικούς Εθνικούς δεν τους ενδιαφέρουν οι «αξίες» αλλά τους ενδιαφέρει τα «πρόσωπα» που τις διαδίδουν σε ποια θρησκευτική παράταξη ανήκουν. Αν και ο Σωκράτης δεν μπορεί να ενταχθεί εις τον Εθνισμό σε καμία περίπτωση Η Ορθοδοξία αντιθέτως ένταξε ακόμη και στο Αγιολόγιο της άνδρες με σοφία που έζησαν προ Χριστιανισμού. Χριστιανοί να ενταχθούν στο Ηρώο του σημερινού Εθνισμού είναι αδύνατο διότι ο σημερινός Εθνισμός είναι στειρότατος και κουτσουρεμένος και επί συνόλου Αντίχριστος σημ: αρνείται τον Υιό του Θεού).

Το αντίθετο της ζωής και των σκέψεων του Σωκράτη με την Εθνική κοινωνία της εποχής του φαίνεται και από το ότι διακωμωδήθηκε στα έργα του Αριστοφάνη «Νεφέλες» , «Όρνιθες» κ.α.

Ο Σωκράτης έλεγε για τα θεία «Το θείον τοσούτον και τοιούτον εστί , ώσθ’ άμα πάντα ορά και πάντα ακούειν και πανταχού παρείναι και άμα πάντων επιμελείσθαι». Στην Χριστιανική πίστη έχουμε «ο Θεός πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Από αυτό φαίνεται περίτρανα η σύνδεση ελληνικού πνεύματος και Ορθοδοξίας και κατ’ επέκταση Χριστιανισμού.

Η καταδίκη του Σωκράτη στο δικαστήριο μοιάζει πάρα πολύ με αυτήν του Χριστού. Ο Σωκράτης στο δικαστήριο άκρα φιλοσοφικός δεν εκλιπάρησε , δεν έκλαψε , δεν κατέφυγε σε απολογίες αλλά συνέδεσε απόλυτα διδασκαλία και πράξεις. Ο Χριστός ήλθε για να θυσιαστεί και γι’ αυτό στους δικαστές του δεν απολογήθηκε ώστε να θανατωθεί μπορώντας κατόπιν να αναστηθεί αποδεικνύοντας την θεϊκή υπόστασή του. Τέλεια συνδεδεμένη η ζωή του με την διδασκαλία του ώστε την στιγμή του θανάτου στον σταυρό ζητάει από τον πατέρα του να συγχωρήσει τους ανθρώπους διότι δεν γνωρίζουν τι κάνουν (με το να τον σταυρώνουν). Ο Σωκράτης ενώ έμεινε στο κρατητήριο ένα μήνα πριν θανατωθεί δεν χρησιμοποίησε αθέμιτους τρόπους (δωροδοκία Κρίτωνα) για να εξέλθει του μαρτυρίου του. Σαν ένας αρχαιότερος Χριστός ο Σωκράτης , ο μέγιστος των Σοφών , δίνει το παράδειγμα σε όλους τους απλούς πολίτες για την εφαρμογή του νόμου θέλοντας να δημιουργήσει μια τέλεια πολιτεία - κράτος , δίνοντας το παράδειγμα περισσότερο στους πολιτικούς της εποχής του. Σήμερα αντιθέτως επικρατεί η κομπίνα , η διαφθορά , η εξαπάτηση και η φοροδιαφυγή από το κράτος (αυτόν τον μηχανισμό κοινωφέλειας) όσο και η διαπλοκή μέσα στην ίδια την κρατική εξουσία σε μια πιο εξελιγμένη μορφή της φθοράς της Αθηναϊκής Δημοκρατίας την εποχή του Σωκράτη. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Χριστός ο μέγιστος της ηθικής και Θεός ο ίδιος , ταπεινώνεται μπροστά σε όλους τους αλαζονικούς της εποχής του δίνοντας ένα παράδειγμα αυτοθυσίας για τον συνάνθρωπο προσβλέποντας στην αιώνια λύτρωσή του. Βασικότατη ομοιότητα της διδασκαλία του Σωκράτη και του Χριστού είναι η ηθική και η ανθρωπολογική διδασκαλία του πρώτου και του δεύτερου. Ο Σωκράτης πιστεύει ότι «καλύτερα να αδικείσαι παρά να αδικείς» και ότι «καλύτερα να τιμωρείσαι άδικα , παρά να γλιτώνεις από δίκαιη τιμωρία». Αυτό συμβαδίζει απόλυτα με την Χριστιανική κοινότητα της αγάπης και της συγχώρησης των άλλων.

Όσο αναφορά την δίκη πρέπει να πούμε ότι το δικαστήριο της Ηλιαίας που δίκασε τον Σωκράτη αποτελούνταν από 500 δικαστές + 1 άρχοντα - βασιλιά = 501 δικαστές οι οποίοι αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα της Αθηναϊκής κοινωνίας ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε τις συνήθειες και τους νόμους των αρχαίων περί ασέβειας προς τους θεούς κ.λ.π.

«Δαυίδ: Ο Σωκράτης πίνει το Κώνειο» (Πηγή Φώτο: Περιοδικό Strange, τεύχος 64, άρθρο «Η αλήθεια για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους», Παντελής Γιαννουλάκης, σελίδα 37)

 

Η κατηγορία του Σωκράτη μπορεί να έχει βαθύτερα πολιτικά κίνητρα και όχι μόνο θρησκευτικά όπως υποστηρίζουν και οι Εθνικοί προσπαθώντας να αποστασιοποιηθούν από την καταδίκη του, αλλά το σημαντικό είναι ότι δικάστηκε και καταδικάσθηκε για θρησκευτικούς λόγους παρουσιάζοντας σε μας τους κινδύνους που περιέβαλαν τους πολίτες στις αρχαίες πόλεις για αδικήματα ασεβείας - αθεΐας (δηλαδή μη αποδοχής των Ολύμπιων Θεών). Μάλιστα η περίπτωση της δίκης του Σωκράτη αποτελεί καταπέλτη ενάντια στα επιχειρήματα των Εθνικών περί ανεξιθρησκίας και δυνατότητα αθεΐας στην αρχαία Ελλάδα γιατί η πρώτη και κύρια απολογία του Σωκράτη έτσι όπως την παρέδωσε ο Πλάτωνας έχει 4 στόχους

 

1. την διαβολή που επί δεκαετίες σέρνονταν εξωδίκως εναντίον του , από τότε που ο Αριστοφάνης τον είχε σατιρίσει με τις Νεφέλες του ως άθεο και κερδοσκόπο σοφιστή , που διδάσκει τους νέους ν‘ απολακτίζουν την πατρική εξουσία , υπό την οποία διατελούσαν

2. την κατηγορία ότι δήθεν δεν πιστεύει στους πατροπαράδοτους θεούς , αλλά σε καινούργιες θεότητες

3. την κατηγορία ότι διαφθείρει το ήθος των νέων και

4. την υποχθόνια κατηγορία ότι διαπνέεται από αντιδημοκρατικά φρονήματα , έτσι ώστε να είναι επικίνδυνος για το δημοκρατικό πολίτευμα

 

Αποτέλεσμα : Ένοχος 280 - Αθώος 221

Μετά βέβαια την αντιπρόταση του Σωκράτη για ισόβια σίτισή του στη Θόλο ώστε να μην ικετεύσει τους δικαστές και να μην επιτρέψει στον εαυτό του το «ηττάσθαι υπό των ηδονών» (ειρωνική αντιπρόταση Σωκράτη) το αποτέλεσμα μεταβλήθηκε σε

 Ένοχος 360 - Αθώος 141

 

Έτσι λοιπόν ενώ ο Σωκράτης κατηγορήθηκε

 

«Ούς μεν η πόλις νομίζει θεούς , ού νομίζων , έτερα δε δαιμόνια εισφέρων»

 

1. ότι φέρνει νέους θεούς μέσα στους ήδη υπάρχοντες της πόλης

2. δεν πιστεύει στους θεούς της πόλης

 

από την άλλη οδηγήθηκε σε δίκη βάση του νόμου (ψήφισμα) του Διοπείθη που θεωρείται ως αδίκημα η αθεΐα. Αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι όποιος δεν πίστευε στους θεούς της αρχαίας πόλης μπορούσε να κατηγορηθεί για άθεος ακόμη και αν πίστευε σε άλλους θεούς (δηλαδή δεν ήταν εντελώς άθεος). Είμαι σίγουρος ότι οι Εθνικοί δεν θα ήθελαν ποτέ να παρουσιάζονταν ο Σωκράτης έτσι ώστε εμείς οι Χριστιανοί να μην έχουμε ούτε ένα επιχείρημα ενάντιά τους. Δυστυχώς για όλους αλλά κυρίως για τους Εθνικούς ο Σωκράτης καταδικάσθηκε αποδεικνύοντας που είχε περιπέσει η θρησκευτική πλάνη και δεισιδαιμονία στην αρχαιότητα που έτρωγε τις ίδιες τις σάρκες της. Τέλος ο Σωκράτης αντί να μεθοδεύσει την φυγή του με την βοήθεια των μαθητών του δεν θα θελήσει να αποφύγει τον θάνατο διότι πίστευε ότι μετά τον θάνατο η ψυχή επιστρέφει στον θεό , από όπου είχε έλθει στην γη.

 

1. ΝΑΙ δεν ήταν άδικη η κρίση των δικαστών της Ηλιαίας ότι ο Σωκράτης δεν πίστευε στην πατροπαράδοτη θεολογία του Δωδεκαθέου , έτσι όπως είχε διαπλαστεί από τους ποιητές και ιδίως από τον Όμηρο και τον Ησίοδο. Ο θεός του Σωκράτη «το δαιμόνιό του» είχε δική του πνευματική διάσταση. Με αυτήν την έννοια όντως εισήγαγε νέα θεολογία. Και την εξέφραζε επιθετικά στο Λύκειο , στην Αγορά , στα συμπόσια και τους δρόμους της Αθήνας κάνοντας ανοιχτή προπαγάνδα ενάντια στην πατροπαράδοτη λατρεία του Δωδεκαθέου.

2.ΝΑΙ ούτε ήταν αβάσιμη και συνακόλουθα άδικη η κατηγορία πως καθιστούσε τους νέους ικανούς να προβληματίζονται και να αναζητούν λύσεις , έξω από το συντηρητικό φρόνημα των πατέρων τους.

 

Και με τις 2 καινοτομίες του ο Σωκράτης ανήγαγε την φιλοσοφία σε κέντρο αντίδρασης εναντίον του θρησκευτικού και πολιτικού κατεστημένου της αθηναϊκής πολιτείας . Και φυσικό είναι πως αυτό το κατεστημένο αμύνθηκε αντεπιτιθέμενο.

 

 

 

 

 

 

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ