Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Στην ελληνική αγορά εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2002 η Α΄ έκδοση του βιβλίου με τον τίτλο «Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας». Ήδη από την εισαγωγή του Βιβλίου η υπεύθυνη για τον πρόλογο Εύα Αυλίδου ανατρέπει το τοπίο κάνοντας λόγο για «Αρχαιοελληνικό Σύστημα Λατρείας» (σελ. 9) παρά τον «σωστά» εμπορικό τίτλο «Αρχαία Ελληνική Θρησκεία». Στην σελίδα 12 αναφέρεται για τις ιδιαιτερότητες, αποχρώσεις και  ασάφειες που συνοδεύουν την «έλλειψη ενός κοινού ιδεολογικού άξονα» στον χώρο των αρχαιολατρών. Σημειώνει στην ίδια σελίδα ότι υπάρχουν «διαφοροποιήσεις ως προς την αντιμετώπιση της Αρχαίας Ελλάδας» και στην σελίδα 13 πως «Στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα του "Αρχαιοελληνικού Ρεύματος" κινείται ένας μεγάλος αριθμός απόψεων που, άλλοτε σε βαθύτερο κι άλλοτε σε πιο επιφανειακό επίπεδο, συνθέτουν το φάσμα της "νεοελληνικής συνείδησης": Πολυθεϊστές, Δωδεκαθεϊστές, Εθνικοί, Αρχαιόθρησκοι. Μελετητές που το κέντρο βάρος της αναζήτησής του το τοποθετούν με σαφήνεια στην Ελληνική Φιλοσοφία, απορρίπτοντας την "προσκόλληση" στην έννοια της "θρησκείας". Ένθερμοι υποστηρικτές της επαναφοράς κι επίσημης αναγνώρισης της "Δωδεκαθεϊκής Λατρείας" σαν μια αναλλοίωτη από το χρόνο αξία». Προτάσσει την ανάγκη για «μια σύγχρονη θεωρία "εθνογένεσης"» και διαπιστώνει πως τον χώρο αυτό συντροφεύουν «Άτομα αριστερών πεποιθήσεων» με συγγένεια προς τις έννοιες «"δημοκρατία" και "οικολογία"»,  «οπαδοί ενός όψιμου, μάλλον, "πατριωτισμού" και του ιδεώδους της "εθναφύπνισης" που παραμένουν πιστοί στις ιδεολογικές προτεραιότητες του Ευρωπαϊκού κι Ελληνικού Διαφωτισμού». Με συνείδηση, όπως διατυπώνεται στην σελ. 14, αποφασίστηκε να μην συμπεριληφθούν στο βιβλίο αυτό απόψεις που κρίθηκε (άγνωστο από ποιον) «ότι αποκλείνουν από τη -θεμελιώδη για την κατανόηση του κόσμου- αίσθηση του "μέτρου"» (μάλλον εδώ πρέπει να γίνεται λόγος για εκείνες τις ναζιστικές, ρατσιστικές, αντισημιτικές, ανθρωπολογικές - ανθρωπομετρικές - DNAικές, ουφολογικές και όλες τις άλλες «όμορφες» θεωρίες αυτού του λεγόμενου χώρου της «εθναφύπνισης» - εθνεγκοίμισης). Μαρτυρεί δε πως «στην διαδικασία δημιουργίας του βιβλίου» ήρθαν (άγνωστο ποιοι) αντιμέτωποι  «με εντάσεις που διαπερνούν τον Ελληνοκεντρικό Χώρο όπως προσωπικές αντιπάθειες και ιδεολογικές συγκρούσεις, που οδήγησαν κάποιους στην άρνηση της συμμετοχής τους στο εκδοτικό» τους αυτό εγχείρημα.

Έτσι λοιπόν, «Αρχαία Ελληνική Θρησκεία» ή «Αρχαία Ελληνική Λατρεία»; «Αρχαία Ελληνική Λατρεία» ή  «Νέες Ελληνικές Λατρείες & Θρησκείες» πίσω από το προπέτασμα των «αρχαίων 12 θεών του Ολύμπου» και της μανιώδους «πατριδογνωσίας»;  Ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι τι λένε για την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία προς την νέα ελληνικότητα ή ο καθένας διδάσκει ότι του κατέβει στο νου, θέλοντας να εκληφθεί ως «αρχαίος σοφός ειδήμονας» και κατηχητής της «εθναφύπνισης» - εθνεγκοίμισης; Λίγα σχόλια αρκούν.

Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη

ΕΥΑ ΑΥΛΙΔΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗΣ ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ

ΜΑΡΙΟΣ ΒΕΡΕΤΤΑΣ

ΜΑΡΙΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣ

Παναγιώτης Μαρίνης, Πρ. Ελληνικής Εταιρίας Αρχαιοφίλων και μέλος της Επιτροπής για την αναγνώριση της Ελληνικής θρησκείας του 12θέου (Πηγή: Τηλεοπτικός σταθμός Alter, εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004)

Πριν περάσει κανείς εις δόγματα που διατυπώνει ο Παγαγιώτης Μαρίνης στο βιβλίο «Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας», πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του την σελίδα που ασχολείται αποκλειστικά με τις θεωρίες και τις ιδεολογίες του, αλλά και το ζήτημα του βιβλίου των «Χαλδαϊκών Λογίων». Ιδιαίτερα γι’ αυτά τα τελευταία λέγει: «Ο μελετητής των πολυτίμων και μεστών σοφίας σχολίων των Νεοπλατωνικών εις τους πλατωνικούς διαλόγους, συναντά αδιακόπως αναφοράς αυτών προς επίρρωσιν των διδομένων ερμηνειών, εις εν είδος μυσταγωγικού έπους, το οποίο αποκαλούν γενικώς «Χαλδαϊκά Λόγια» ή «Χαλδαϊκούς Χρησμός». Η υπόληψις και ο σεβασμός των προς αυτά είναι απεριόριστος, δια δε τον Ιάμβλιχον, τον Πρόκλον, τον Συριανόν, τον Δαμάσκιον κ.α. αποτελεί το έργον θείαν αποκάλυψηιν αυθεντικήν, τίθεται δε εις την ιδίαν μοίραν με τα έπη του Ομήρου και του Ορφέως. Οι παράλληλοι χαρακτηρισμοί των εν λόγω συγγραφέων εν σχέσει προς τα κείμενα αυτά, επιβεβαιώνουν την απόλυτον πίστιν των προς την θείαν προέλευσίν των και ομιλούν ως περί θείων χρησμών· αποκαλούνται ταύτα:Χαλδαίων φήμαι, ιερός λόγος ο παρά Χαλδαίοις, Ασσυρίων θεολογία, θεοπαράδατος θεολογία ή μυσταγωγία, υπερόριος θεοσοφία, θεών ομφή ή φήμη, ιερά φήμη κ.λ.π. οι δε συντάξαντες τους χρησμούς τούτους "θεολόγοι",  "θεόσοφοι", "θεοί", "βάρβαροι θεολόγοι", "θεουργοί" κ.α.»  και ότι «επί του θεμελιώδους τούτου έργου της οψίμου περιόδου της ελληνικής διανοήσεως, που δύνανται να θεωρηθή ως το κύκνιον άσμα του ελληνικού εθνισμού και εις την επεξεργασίαν του οποίου επεδόθησαν μετά ζήλου έξοχοι διανοηταί, ως ο Μιχ. Ψελλός, ο Πλήθων Γεμιστός, ο Πρόκλος και τόσοι άλλοι» (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σσ. 17-18, 39)

1. ΠΡΩΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

...υπάρχουν δύο ειδών θρησκείες συνολικά: πρώτον, οι αρχαίες παραδοσιακές θρησκείες που φέρουν όλη την σοφία της Χρυσής Εποχής, για την οποία μας ομιλούν οι Κλασσικοί, και, στην έρευνα του ανθρώπου για το Ιερό, έχουν απαντήσεις για το νόημα της ζωής του και του κόσμου. Απαντήσεις -στο μέτρο που κάθε παραδοσιακή θρησκεία διετήρησε τις ιδέες της Χρυσής Εποχής-έγκυρες, δοσμένες από τους Θεούς, και συνάμα επιστημονικές, θεμελιωμένες στην ανώτερη επιστήμη του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού. Απ’ όλες αυτές τις θρησκείες, η γνώση διατηρήθηκε πιο πλήρης και αυθεντική στην Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου. (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 95)

Φίλε αναγνώστη, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι εκτός από το ότι η Ελληνική Θρησκεία είναι η Αλήθεια.... (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 103)

Πόσες φορές οι νεοπαγανιστές δεν δέχονται και θεωρούν αλαζονική την διδαχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας περί της εξ αποκαλύψεως μοναδικής Αλήθειας; Να όμως που ο νεοπαγανισμός ισχυρίζεται ακριβώς τα ίδια πράγματα από την αντίθετη μεριά του λόφου.

2. Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ... ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Η Ελληνική μας Θρησκεία, γνήσιος απόγονος της θρησκείας της Χρυσής Εποχής, εμεγαλούργησε και εδημιούργησε το θαύμα του Ελληνικού Κλασσικού Πολιτισμού. (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 95)

Ας μην ξεχνούμε ότι η θρησκεία μας εδημιούργησε τον Κλασσικό Πολιτισμό! (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 106)

«οὕ τις ἄνευ Θεῶν ἀρετὰν λάβεν οὐ πόλις οὐ βροτός»  (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 107)

Σύμφωνα με τον Μαρίνη, η θρησκεία δημιούργησε (!) τον πολιτισμό, πράγμα ανήκουστο ετυμολογικά. Σε άλλη διδαχή του (περί ψυχισμού) παραδέχεται πως η θρησκεία του 12θέου είναι προσαρμοσμένη στην «ιδιοσυγκρασίαν» των Ελλήνων (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 141, ένθετο «Η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου»), αλλά και στον ψυχισμό, την νοοτροπία και την αισθητική τους: «Κάθε θρησκεία και κάθε ιδεολογικό σύστημα είναι προσαρμοσμένο στο ψυχικό πλαίσιο των ανθρώπων προς τους οποίους απευθύνεται» Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 103). Με άλλα λόγια παραδέχεται πως δεν είναι η θρησκεία που έδωσε τον κλασσικό πολιτισμό, αλλά η θρησκεία που προσαρμόστηκε σε αυτόν, αφού ο τελευταίος πήγασε από κάποιο είδος εθνικού ψυχισμού και ιδιοσυγκρασίας «Έτσι όπως π.χ. ο Ινδουϊσμός είναι η αρίστη θρησκεία για τους Ινδούς, για τους Έλληνες είναι η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου, προσαρμοσμένη τέλεια στην ελληνική νοοτροπία και αισθητική». Δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο. Ή η ιδιοσυγκρασία, ο ψυχισμός και η νοοτροπία του Έλληνα γέννησε τον Κλασσικό πολιτισμό της Ελλάδας και με αυτόν και την κατασκευασμένη αρχαία θρησκεία ή αρχαία θρησκεία είναι «θεοπαράδοτη» και δηλαδή «εξ αποκαλύψεως» και δεν μπορεί ο πολιτισμός να είναι αποτέλεσμα του ψυχισμού, της ιδιοσυγκρασίας και της νοοτροπίας του Έλληνα, αλλά της «θεοπαράδοτης» θρησκείας. Βέβαια εδώ μπορεί να αντιπει κάποιος: μα δεν μπορεί η θεοπαράδοτη θρησκεία να συμβαδίζει με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα; Σαφώς «ναι», αλλά τότε τι ρόλο παίζει αυτή, αφού αντιγράφει την λεγόμενη «ιδιοσυγκρασίαν»; Ή τι νόημα έχει η ιδιοσυγκρασία εάν ο «πολιτισμός» είναι αποτέλεσμα μιας «θεοπαράδοτης» θρησκείας;

3. Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Την κατάληψη του κρατικού μηχανισμού επηκολούθησε καταιγίδα νόμων και διώξεων, δια των οποίων βιαίως εξηφανίσθη όχι μόνον η Ελληνική Θρησκεία.... (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 96)

Αλλού ο Μαρίνης δέχεται πως δεν εξαφανίστηκε: «Εμφανίστηκε σήμερα ξαφνικά η Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου; Η Θρησκεία μας πάντοτε υπήρχε ζωντανή. (Πηγή: Περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τεύχος 95, άρθρο «Τι πιστεύει η Ελληνική μας Θρησκεία», Παναγιώτης Μαρίνης, σελίδα 26)

Έπειτα ο «Κλασσικός Πολιτισμός» που είναι «Καρπός του δέντρου της Ελληνικής Θρησκείας» (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ.,  σελ. 103) έπαψε να υφίσταται στο πέρας του χρόνου. Συνεπώς δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν. Είτε ο «Καρπός του δέντρου της Ελληνικής Θρησκείας» δεν είναι ο «Κλασσικός Πολιτισμός» αν αυτή δεν απεβίωσε ποτέ της, είτε είναι, αλλά εκείνη απεβίωσε μια για πάντα, εκτός κάποιων αρχαιοκαπηλιών αιρέσεων, αφού προοπτικές για έναν νέο κλασσικό πολιτισμό δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ πια.

4. ΟΙ ΘΕΟΙ, ΟΙ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ & ΤΑ ΟΣΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ

Οι Θείες αυτές Οντότητες φροντίζουν για την άρτια λειτουργία των φυσικών Νόμων και, ακόμη, γεμάτοι από ενδιαφέρον και ευσπλαχνία για εμάς και για όλα τα άλλα όντα της εξελικτικής αλυσίδας, μας φροντίζουν με όλες τους τις δυνάμεις, μας βοηθούν, μας κατευθύνουν προς το αγαθό (βεβαίως, όσο εμείς θέλομε και στο βαθμό που τους το επιτρέπομε), μοχθούν για την πνευματική εξέλιξη μας. Γι’ αυτό, από πανάρχαιους καιρούς, ίδρυσαν θεσμούς οσίους, τα Μαντεία....(Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 100)

Ο Μαρίνης δέχεται πως οι «φιλεύσπλαχνοι» θεοί από πανάρχαιους χρόνους ίδρυσαν «θεσμούς οσίους, τα Μαντεία» από ενδιαφέρον για τους ανθρώπους. Στα Χαλδαϊκά Λόγια, άλλα πράγματα όμως λέγονται: «4. ... Αἴθριος ὀρνίθων ταρσός πλατύς, οὔ ποτ' ἀληθής, Καί θυσιῶν καί σπλάγχων τε τομαί· τάδ’ ἀθύρματα πάντα, Ἐμπορικῆς ἀπάτης στηρίγματα. Φεῦγε σύ ταῦτα, Μέλλων εὐσεβείης ἱερόν παράδεισον ἀμοίγειν, Ἔνθ’ ἀρετή, σοφία τε καί εὐνομίη συνάγονται».  [Ερμ: «Οἱ προηγούμενοι τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων ἤ τῶν πετωμένων ὀρνίθων ἐν τῷ ἀέρι τέχνη, ἥν δή καί οἰωνιστικήν ὀνομάζουσιν, οὐκ ἔστιν ἀληθής, περιεργαζομένη πτήσεις αὐτῶν καί κλαγγάς καί καθέδρας... Καί ἡ θυτική καλουμένη ἐπιστήμη, ἤγουν ἡ διά θυσιῶν τῶν μελλόντων ζητοῦσα τήν πρόγνωσιν καί ἡ διά τομῆς τῶν σπλάγχνων τῶν σφαζομένων ἱερείων, παίγνια εἰσίν .αντικρυς καί ἀφορμαί κέρδους ἀπατηλαί... Μή τοίνυν (φησί) πολυπραγμόνει σύ μαθητευόμενος ὑπ’ ἐμοῦ «μέλωλων εὐσεβείης παράδεισον ἀνοίγειν».»]

(Μτφρ: Αι αναπεπταμέναι πλατείαι πτέρυγες των οιωνών εις τον αέρα ουδέποτε είναι αληθείς, ούτε αι τομαί των σπλάγχνων των θυμάτων κατά τας θυσίας· όλα αυτά είναι παίγνια, στηρίγματα εμπορικής απάτης. Σύ να τ’ αποφεύγεις εφ’ όσον πρόκειται ν’ ανοίξεις τον ιερόν παράδεισον της ευσεβείας, όπου η αρετή, η σοφία και η ευνομία συνέρχονται επί ταυτώ) (απ. 169)

[Μτφρ Ερμ: Αι αναπεπταμέναι πτέρυγες των οιωνών εις τον αέρα, ουδέποτε είναι αληθείς, δηλαδή η οιωνοσκοπία δεν προλέγει το μέλλον, η οποία στηρίζεται εις την παρατήρηση του τρόπου πτήσεως, των κραυγών και του τρόπου προσγειώσεως αυτών·  ούτε οι τομές των σπλάγχνων των θυσιαζομένων ζώων· όλα αυτά είναι παίγνια· διότι η τέχνη των θυσιών (θυτική) που προσπαθεί δια των μέσων αυτών να συναγάγη συμπεράσματα δια το μέλλον, όλα αυτά είναι αθύρματα και τρόποι εμπορικής εκμεταλλεύσεως και αφορμές κέρδους δι’ απάτης.

Μη πολυασχολείσαι, λοιπόν, με αυτά τα πράγματα συ που μαθητεύεις εις την σχολή μου, συ που μέλλεις να ανοίξεις τας πύλας της ευσεβείας του παραδείσου.»]

Πηγή: Μιχαήλ του Ψελλού, Ερμηνεία σε 42 Χαλδαϊκά Λόγια, (Migne Patr.Graeca, T. 122) Μετάφραση Π. Γράβιγγερ, Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σσ. 269 - 270, 297 - 300)

5. Η ΑΡΧΑΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΟΙ ΤΕΧΝΕΣ & Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ

...η Θρησκεία μας πιστεύει ότι ο Κόσμος είναι αυτό που πραγματικά υπάρχει και γι’ αυτό μας εξελίσσει η ενασχόληση με αυτόν και όχι με φανταστικές εξωκοσμικές οντότητες. Να γιατί, ως θρησκευτική επιταγή, αναπτύσσονται οι επιστήμες, οι τέχνες... να γιατί γεννιέται η Αναζήτηση, ο Λόγος...(Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 101)

Δια της επιταγής της περί ερεύνης της αλήθειας, που υπάρχει εντός του Κόσμου και μόνον, ανεπτύχθησαν οι επιστήμες, τα μαθηματικά, η φυσική, η λογική και η επιστημονική μεθοδολογία (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 102)

Ο Μαρίνης διαπιστώνει ότι με τις επιταγές της «θρησκείας του» αναπτύχθησαν οι επιστήμες και η Αναζήτηση. Να τι λένε τα Χαλδαϊκά Λόγια: «4. Μή τά πελώρια μέτρα γαίης ὑπό σήν φρένα βάλλου· Οὐ γάρ ἀληθείης φυτόν ἐνί χθονί. Μηδέ μέτρει μέτρα ἡλίου κανόνας συναθροίσας. Ἀϊδίῳ βουλῇ φέρεται Πατρός, οὐχ ἕνεκά σου. Μήνης ῥοῖζον ἔασον· άεί τρέχει ἔργῳ ἀνάγκης. Ἀστέριον προπόρευμα σέθεν χάριν οὐκ ἐλοχεύθη. Αἴθριος ὀρνίθων ταρσός πλατύς, οὔ ποτ' ἀληθής, Καί θυσιῶν καί σπλάγχων τε τομαί· τάδ’ ἀθύρματα πάντα, Ἐμπορικῆς ἀπάτης στηρίγματα. Φεῦγε σύ ταῦτα, Μέλλων εὐσεβείης ἱερόν παράδεισον ἀμοίγειν, Ἔνθ’ ἀρετή, σοφία τε καί εὐνομίη συνάγονται».  

[Ερμ: «Ἀπάγει τόν μαθητευόμενον ὁ Χαλδαῖος πάσης ἑλληνικῆς σοφίας καί μόνῳ προσκολλᾶν οἰεται τῷ Θεῷ. Μή τά μεγάλα μέτρα τῆς γῆς πολυπραγμόνει τῇ σῇ φρενί, ὥσπερ οἱ γεωγράφοι· σπέρμα γάρ ἀληθείας οὐκ ἔστιν ἐν γῆ... Μή ἀχολοῦ περί ἀστρονομίαν· οὐ γάρ ἕνεκεν τῆς σῆς ζωῆς τόν δρόμον (ἥλιος) ποιεῖται, ἀλλ’ ἀϊδίως;κινεῖται κατά τό τοῦ Θεοῦ βούλημα...Τό τῆς σελήνης εὔτροχον κίνημα μή πολυπραγμόνει· τρέχει γάρ αὕτη οὐ διά σέ, ἀλλ’ ὑπό κρείττονος ἀνάγκης ἀγομένη... ]

(Μτφρ: Μή προσπαθείς να κατανοήσεις τα πελώρια μεγέθη της γής· διότι το φυτόν της αληθείας δεν ευρίσκεται εις τον χθόνιον κόσμον. Μήτε να υπολογίσεις το μέγεθος τού ηλίου συγκεντρώνων κανόνας και πίνακας· περιφέρεται υπό της αϊδίου θελήσεως τού Πατρός, όχι χάριν σού. Εγκατάλειψε την συρρίζουσαν κίνησιν της σελήνης· τρέπει πάντοτε διά το έργον της Ανάγκης. Η προϊούσα περιφορά των αστέρων δεν εγγενήθη προς χάριν σου. Αι αναπεπταμέναι πλατείαι πτέρυγες των οιωνών εις τον αέρα ουδέποτε είναι αληθείς, ούτε αι τομαί των σπλάγχνων των θυμάτων κατά τας θυσίας· όλα αυτά είναι παίγνια, στηρίγματα εμπορικής απάτης. Σύ να τ’ αποφεύγεις εφ’ όσον πρόκειται ν’ ανοίξεις τον ιερόν παράδεισον της ευσεβείας, όπου η αρετή, η σοφία και η ευνομία συνέρχονται επί ταυτώ) (απ. 169)

[Μτφρ Ερμ: Ο Χαλδαίος αποτρέπει τον μαθητή του από κάθε ελληνική σοφία και τον προσκαλεί, όπως πιστεύει, εις μόνον τον Θεόν. Διότι λέγει: «Μην προσπαθείς να μετρήσεις τα πελώρια μεγέθη της γης· διότι το φυτόν της αληθείας δεν ευρίσκεται επί του εδάφους». Δηλαδή, μη πολυπραγμονείς δια του εγκεφάλου σου περί τα απέραντα όρια της γης, όπως κάνουν οι γεωγράφοι όταν καταμετρούν την γην· διότι δεν υπάρχει σπέρμα αληθείας μέσα στην γη. «Ούτε να μετρά τας διαστάσεις του ήλιου, συναθροίζων κανόνας και πίνακας· διότι ούτος περιφέρεται υπό της αϊδίου βουλήσεως του Πατρός και όχιν χάρην σου. Όπερ σημαίνει, μη ασχολείσαι με την Αστρονομία, ούτε να μετράς την κίνησην των αστέρων με την βοήθεια των αστρονομικών πινάκων· διότι δεν διατρέχει την τροχιάν του χάριν της ιδικής σου ζωής, αλλά κινείται εκτός χρόνου κατά το θέλημα του Θεού. «Εγκατέλειψε την συρρίζουσαν κίνηση της σελήνης· διότι τρέχει πάντα δια το έργον της ανάγκης». τ.ε. μη σε απασχολεί η ταχεία περιφορά της σελήνης· διότι τρέχει όχι δια σε, αλλά προωθείται από κάποιαν σοβαρότερη ανάγκη. Η πορεία των άστρων δεν εγεννήθη χάριν σου, δηλαδή, τόσον οι απλανείς όσον και οι πλανήτες που περιφέρονται εις το στερέωμα, δεν εδημιουργήθησαν για σένα.]

Πηγή: Μιχαήλ του Ψελλού, Ερμηνεία σε 42 Χαλδαϊκά Λόγια, (Migne Patr.Graeca, T. 122) Μετάφραση Π. Γράβιγγερ, Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σσ. 269 - 270, 297 - 300)

6. Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ & ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Δια της θέσεως της περί της ιερότητος της ύλης του Κόσμου και του ανθρωπίνου σώματος... (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 102)

Οι νεοπαγανιστές διδάσκουν πως το σώμα μέσα στην θρησκεία τους είναι ιερό. Αν και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί το εκπόρνευαν στα πορνεία της θεάς Αφροδίτης, εντούτοις δεν μπορεί παρά να τους σημειώσει την απέχθεια των νεοπλατωνικών κατά του σώματος:

158. KROLL 61 - PLACES 158 -  Ψελλός, Εξήγησ. αρ. 1 και 2 - Συνέσιος, π. Ενυπνίων 140, C-D «Οὐδέ τό τῆς ὕλης σκύβαλον κρημνῷ καταλείψεις ἀλλά καί εἰδώλῳ νερί εἰς τόπον ἀμφιφάοντα» [Μτφρ: Και δεν θα εγκαταλείψεις εις τον κρημνόν την κόπρον της ύλης διότι υπάρχει και δια το είδωλον μέρος εις τον τόπον που είναι ολόφωτος] G. Kroll, σ. 61 και σημ. 1 - Lewy, σ. 213, σημ. 144 - Lacombra -  De, Synesios, Paris 1951, σ. 156 και 167-168 (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σσ. 204-205)

159. Kroll 61 -  Ψελλός 1140 α. Places «Ἐκτείνας πύριον νοῦν ἔργον ἐπ’ ῥευστόν καί σῶμα σαώσεις». Πρβλ. Ιουλιανού, Λόγος v 178 c: «Μαρτευρεῖ δέ τούτοις καί τά τῶν θεῶν λόγια, φημί δέ ὅτι διά τῆς ἀγιστείας οὐχ ἡ ψυχή μόνον, ἀλλά καί τά σώματα βοηθείας πολλῆς καί σωτηρίας ἀξιοῦται· σώζετε γάρ, φησί, καί τό τῆς πηρᾶς ὕλης περίβλημα βρότειον, οἱ θεοί τοῖς ὑπεράγνοις παρακελευόμενοι τῶν θεουργῶν κατεπαγγέλλονται»  [Μτφρ: Μαρτυρούν δε και αυτά και τα λόγια των θεών, νομίζω δε ότι δια της ιερουργίας, όχι μόνον η ψυχή αλλά και τα σώματα καθίστανται άξια πολλής βοήθειας και σωτηρίας διότι, λέγουν, σώσατε και το θνητόν περίβλημα της μισητής ύλης, οι θεοί παραινούν τους υπερβαλλόντως αγνούς θεουργούς και μεγάλας υποσχέσεις δίδουν. Ο Kroll υπενθυμίζει ότι την ανάσταση του σώματος και οι ελληνίζοντες Ιουδαίοι και οι Χριστιανοί παρεδέχοντο] (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σσ. 206-207)

164β. Kroll 63 - Places 172 - Προκλ. εν Τιμ. ΙΙΙ, 326,1-2 «(Ὑλης) ἧς κατασύρονται πολλοί σκολιοῖσι ῥεέθροις»[Μτφρ: (Ύλη) της οποίας οι σκολιοί παραπόταμοι παρασύρουν πολλούς. Lewy, 303, σημ. 170: η ιδία περιφρόνηση της ύλης και της αγέλης των ανθρώπων που παρασύρονται από αυτή.] (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σελ.212)

106δ. «Εἶναι ἡ ῥίζα τῆς κακίας (τό σῶμα) τῆς ὕλης κάθαρμα, ἥτις εἶναι μιαρά» (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σελ. 160)

7. Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Κάθε δέντρο από τους καρπούς του κρίνεται, Αλλά όχι μόνο κάθε δέντρο, αλλά και κάθε ιδεολογικό σύστημα και κάθε θρησκεία.  (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 101)

Προορισμός του ανθρώπου, όστις επί μακρόν εξελίσσεται δια πολλών και κατά ποικίλα είδη μετεμψυχώσεων, είναι η ανάπτυξις εν αυτώ Ανωτέρας Συνειδήσεως. (Πηγή: ό.π, σελ.98)

Καρπός του δέντρου της Ελληνικής Θρησκείας είναι ο Κλασσικός Πολιτισμός  με τις αξεπέραστες ως σήμερα απειράριθμες πλευρές του. Ας μας δείξουν και οι άλλοι τους καρπούς των θρησκειών τους (Πηγή: ό.π, σελ. 103)

Σκοπός του Κόσμου είναι η εξέλιξη και η παραγωγή της Ανωτέρας Συνειδήσεως. Δια του θείου νόμου της εξελίξεως και με επανειλημμένες μετεμψυχώσεις οι ατομικότητες που γεννιούνται μέσα στον Κόσμο κατακτούν την Ανωτέρα Συνείδηση και γίνονται Θεοί αθάνατοι που φροντίζουν για την εύρυθμη λειτουργία της Φύσεως… (Πηγή: Περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τεύχος 95, άρθρο «Τι πιστεύει η Ελληνική μας Θρησκεία», Παναγιώτης Μαρίνης [Μέλος της Επιτροπής για την Αναγνώρισης της Ελληνικής Θρησκείας του Δωδεκαθέου] σελίδα 27  28)

Αν και προορισμός του ανθρώπου είναι η «ανάπτυξις εν αυτώ Ανωτέρας Συνειδήσεως», αντίθετα ο καρπός της Ελληνικής Θρησκείας είναι ο «κλασσικός Πολιτισμός», δηλαδή εκείνος ο πολιτισμός που πλέον δεν υπάρχει. Μπορεί κανείς να φανταστεί μια Χριστιανική θρησκεία η οποία να έχει ως τελικό καρπό την Αγία Σοφία και τον Βυζαντινό Πολιτισμό και όχι την σωτηρία λ.χ. των ανθρώπων; Ο Μαρίνης έχει αντικαταστήσει τους καρπούς άλλων τεχνών & επιστημών, π.χ. αρχιτεκτονικής, γεωμετρίας, πολεοδομίας, αστρονομίας, ως «καρπούς» της ιδικής του θρησκείας! Δηλαδή όπου δεν υπάρχει η θρησκεία του Μαρίνη, δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς τίποτα άλλο. Έρημο ή «φελλάχους» (βλ. Τρίτο Μάτι, τεύχος 141, ένθετο ) κατά τις δικές του εκφράσεις. Εδώ ίσως πρέπει κανείς να του θυμίσει το εδάφιο του Ματθαίου, Κεφ. Ζ΄ για το ζήτημα των καρπών «18 οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν. 19 πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.20 ἄρα γε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.»

8. Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ

...η Θρησκεία μας πιστεύει ότι ο Κόσμος είναι αυτό που πραγματικά υπάρχει και γι’ αυτό μας εξελίσσει η ενασχόληση με αυτόν και όχι με φανταστικές εξωκοσμικές οντότητες. Να γιατί, ως θρησκευτική επιταγή, αναπτύσσονται οι επιστήμες, οι τέχνες...η οικολογία.(Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 101)

Οι νεοπαγανιστές θεωρούν πως η θρησκεία τους είναι «οικολογία». Πέρα των αποσπασμάτων που παρατίθενται παρακάτω και που μειώνουν την θέση της γης στο σύστημά τους, υπάρχει το ζήτημα των θυσιών ζώων για «οικολογικούς» σκοπούς. Ανάμεσα στις θυσίες των αρχαίων παγανιστών δεν έλειπαν και εκείνες με σκύλους, προς την Εκάτη.

117. Kroll 52 - Places 113 - Λυδός, 4, 13 (Ι 11, σ. 3 W) «Χρή δέ χαλινῶσαι ψυχήν βροτόν ὄντα νοητόν, ὄφρα μή ἐγκύρσῃ χθονί δυσμόρῳ, ἀλλά σαωθῆ» [Μτφρ: Εφ’ όσον ο άνθρωπος είναι θνητός αλλά και πεπροικισμένος δια νου, πρέπει να αναχαιτίσης την ψυχή σου δια να μη εμπέσει εις την άμοιρον (κατηραμένην) (De Places) γη, αλλά να σωθεί]. Lewy, 172 και σημ. 402. (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, Σχόλια των Χαλδαϊκών Λογίων, σελ. 168)

118. Kroll 52 - Places 114 - Προκλ. εν Πλάτων. Θεολ. 297, 34-35 «Τόν Προμηθέα.... προνοοῦντα τῆς λογικῆς ἡμῶν ζωῆς, ἵνα μή βαπτισθεῖσα χθονός οἴστροις καί ταῖς τῆς φύσεως ἀνάγκαις, ὥς φησί τις τῶν θεῶν, ἀπόλυται». [Μτφρ: Τον Προμηθέα, όστις προνοεί δια την λογική μας ζωή, δια να μη χαθεί, όπως λέγει κάποιος εκ των θεών, καταβυθιζόμενος εις τας μανίας της γης και τας ανάγκας της Φύσεως] (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, Σχόλια των Χαλδαϊκών Λογίων, σελ. 169)

9. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Εσύ το πιστεύεις ότι κάποιοι χωρίς επιστημονική σκέψι ανεκάλυψαν την αλήθεια για τον Κόσμο, ενώ η παγκόσμια τιμημένη Ελληνική Σκέψι έλεγε ανοησίες;

Ο Μαρίνης αλλού παραδέχεται πως η θρησκεία του είναι εξ αποκαλύψεως και άρα δεν μπορεί να είναι «ανακάλυψη» : «Εσύ, που είχες την τύχη να μάθεις ότι υπάρχει ο δρόμος της αλήθειας, δεν σου αξίζει να χρονοτριβείς, ενώ ανοίγεται ενώπιόν σου η χρυσή ευκαιρία να προσαρμόσεις τη ζωή σου στις θεοπαράδοτες διδασκαλίες». (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 107). Στο σύγγραμμα των Χαλδαϊκών Λογίων επίσης λέγεται ότι ο Ψελλός παρατηρεί για ορισμένες διδασκαλίες των Χαλδαϊκών Λόγιων: «Τάς διδασκαλίας αὐτάς [των Χαλδαίων - Ασσυρίων] ἀπεδέχθησαν κατά τό πλεῖστον ὁ Ἀριστοτέλης καί ὁ Πλάτων, ἐνῷ ὁ Πλωτῖνος, ὁ Ἰάμβλιχος, ὁ Πορφύριος καί ὁ Πρόκλος κατά γράμμα πάσας ἠκολούθησαν καί τάς παρεδέχθησαν ἀσυλλογίστως* ὡς θείας ἀποκαλύψεις («φωνάς»). *Εἰς τήν ἀκολουθοῦσαν μελέτην τοῦ Ψελλοῦ «περί Ἀσσυρίων δογμάτων» ὁ χαρακτηρισμός «ἀσυλλογίστως» ἔχει παραλειφθῇ» [Μτφρ: Αυτές τις διδασκαλίες κατά μέγα μέρος απεδέχθησαν ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων, ενώ ο Πλωτίνος, Ιάμβλιχος, Πορφύριος και Πρόκλος, ακολούθησαν εξ ολοκήρου και τις απεδέχθησαν* ως θείες αποκαλύψεις («φωνές»). * Εις το κείμενο τούτο δεν αναγράφεται η λέξη «ασυλλογίστως» όπως εγένονταν στην «χαλδαϊκή έκθεση»] ( Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, Έκθεσης κεφαλαιώδης και σύντομος του Ψελλού των παρ’ Ασσυρίοις δογμάτων, (εν D. Bassi, εν Rivista Di Philol E. Hist. Class, XXVI, 1898, σελ. 122-123-Places 194) (σελ. 122, Bassi), σσ. 247 - 251)

Είναι προφανές γιατί ο Μαρίνης προσπαθεί να ανάγει το ζήτημα της θρησκείας σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του ως θεοπαράδοτη αποκάλυψη αλλά και ως «ανακάλυψη». Διότι, όπως σε όλους τους μη Χριστιανούς, η εξ αποκαλύψεως Μοναδική Αλήθεια του Χριστού «κάθεται στον λαιμό»: Προς Εβραίους, Κεφ. Δ΄ «14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας.».

Εκείνο όπως που δεν παρατηρεί ή δεν θέλει να παρατηρήσει ο Π. Μαρίνης είναι πως η Αλήθεια του Χριστιανισμού δεν «ανακάλυψη» κάποιων «χωρίς επιστημονική σκέψι», αλλά αποκάλυψη του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, (Κατά Ματθαίον, Κεφ. Κη΄ «18 καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. 19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, 20 διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.») πράγμα ακατανόητο για εθνικιστές, είτε αυτοί είναι παγανιστές στην Ελλάδα ή Σιωνιστές του Ισραήλ.

10. ΟΙ ΜΑΚΡΙΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ

... Η Θρησκεία μας δεν θίγει την εθνική μας ευαισθησία, δεν μιλά για μακρινούς Αγίους Τόπους, για περιέργους Θεούς σε ξένες ερήμους, δεν καθαγιάζει πάμφτωχες μυθολογίες αλλοεθνών!  (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σελ. 104)

Ο Μαρίνης ξέχασε να δηλώσει πως οι δικοί του οι θεοί ήσαν ταξιδευτές και επισκέπτονταν και άλλα μέρη του κόσμου π.χ. ο Διόνυσος πήγε στην Ινδία, ο Ηρακλής στην Αγγλία, ο Απόλλων στην Υπερβορεία κ.α. Έχουν και οι παγανιστές Ιερούς Τόπους εκτός Ελληνικών Συνόρων αλλά δεν θέλουν να το παραδεχτούν μέσα στα νέα δόγματά τους που αποτελούν όχι συνέχεια της αρχαίας θρησκείας, αλλά αιρέσεις εκείνης της αρχαίας. Ο Μαρίνης αναφέρει επίσης πως «όλοι οι λαοί διαθέτουν τους ιδικούς τους επιχώριους Θεούς και ήρωες πολιούχους, που περπάτησαν και καθαγίασαν τον ιδικόν τους έδαφος·» (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 95, «Τι πιστεύει η Ελληνικής μας Θρησκεία», σελ. 31).  Οι θεοί των παγανιστών Ελλήνων λοιπόν όταν βάδιζαν στην Αγγλία, στην Ινδία και στην Υπερβορεία «των Ναζί» (βλ. Θούλη) «καθαγίαζαν» τα εκεί «ξένα» χώματα για τα οποία νιώθουν αποστροφή οι νεοπαγανιστές. Μα και διότι ο Μ. Αλέξανδρος ήταν θεός Ολύμπιος όπως και οι Αύγουστοι. Αυτοί λοιπόν και αν καθαγίασαν «καθαγίαζαν» τα εκεί «ξένα» χώματα από το ένα άκρο της Ευρώπης μέχρι την Ινδία περνώντας και από την Ιουδαία, ακολουθώντας το παράδειγμα του Διονύσου ο Αλέξανδρος και του Απόλλωνα στην Αγγλία οι Αυτοκράτορες. Κι όμως ο Μαρίνης και διάφοροι άλλοι παγανιστές κάνουν τους αδιάφορους και κατακρίνουν τους Χριστιανούς! Όταν λοιπόν οι ίδιοι οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων πάνε ταξίδια στο «εξωτερικό» με μεγάλη άνεση και ευκολία, δεν θα πρέπει οι ίδιοι να έχουν το θράσος να κατηγορούν τον Έλληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τις δικές του θρησκευτικές περιηγήσεις («υποχρεούται και ο πρόεδρος τής Δημοκρατίας να μεταβαίνη διά προσκύνημα»). (Πηγή: Παναγιώτης Μαρίνης, Περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχος 109, ένθετο «Θα αναγνωρισθεί επίσημα η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία;»)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Είσαι Έλλην και γνωρίζεις ότι το έθνος σου εδημιούργησε τον πολιτισμό ανακαλύπτοντας τις επιστήμες, τις τέχνες και κυρίως την επιστήμη της λογικής αναλύσεως που ξεχωρίζει τον πολιτισμένο άνθρωπο από τους απολιτίστους. (Πηγή: Η.Α.Τ.Α.Ε.Θ., σσ. 103-104)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΑΡΩ ΚΙΟΥΦΑΛΑ

ΧΑΡΙΤΑ ΜΗΝΗ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΟΥΡΑΝΙΑ Ν. ΤΟΥΤΟΥΝΤΖΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΓΚΡΙΝΟΣ

ΠΗΓΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ

Βιβλία

1. Η αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, Ρ. Αναστασάκης, Μ. Βερέττας, Μ. Δημόπουλος, Μ. Καλόπουλος. Μ. Κιουλαφά, Π. Μαρίνης, Χ. Μήνη, Στ. Μυτιληναίος, Γ. Σπυρόπουλος, Ο. Τουτουνζή, Γ. Τσαγκρινός, Εισαγωγή Εύα Αυλίδου, Εκδόσεις Αρχέτυπο, Έκδοση Α΄ Απρίλιος 2002, Θεσσαλονίκη

2. Άραι, Ι.Θ. Κακριδής, εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Ραδάμανθυ Αναστασάκη,  Αθήνα 2000

3. Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον  Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998

Τηλεοπτικοί Σταθμοί

1. Alter, εκπομπή «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ», Σάββατο 07/02/2004

Περιοδικά

1. Τρίτο Μάτι, τεύχη 95, 109, 141

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ